Hay días en que pienso que ser de izquierdas es una especie de facultad, como la memoria. Todos la tenemos en estado de latencia. Si no la usas nunca, te mueres sin enterarte de que la tenías. La prueba de que está ahí, sin embargo, es que en determinadas situaciones aparece.Muchas veces se confunde con el orgullo. Pero hay dos clases de orgullo. Para mí, cuando esa facultad no está involucrada el orgullo es puro amor propio. Y cuando el orgullo es amor propio, lo que sale es la pataleta, el sofocón, se pone la cara roja y falta el aire. En cambio, si esa facultad interviene el orgullo se generaliza. La persona comprende que la ofensa, el abuso, lo que sea, no se lo están haciendo sólo a ella; y se le llenan los pulmones de aire;dice «no puede ser» y las tres palabras vienen de muy lejos, de muchos compañeros caídos y compañeras, de muchas personas aplastadas, humilladas; y aflora en ella un valor, una determinación con los que no soñaba.

I was born to be unique , i was born to break the limits , i was born to bedifferent than people , i was born to shock the world and prove them wrong , i was born just to be like no other !.لقد ولدت لأكون استثنائيا ، لقد ولدت لأكسر الحدود ، لقد ولدت لأكون مختلفا عن الناس ، لقد ولدت لأبهر العالم وأثبت لهم أنهم على خطأ ، لقد ولدت فقط لأكون مثل لا أحد

A perfeição não é alcançada quando não há mais nada a ser incluído, mas sim quando não há mais nada a ser retirado." - Perfection is achieved not when there is nothing more to be added but when there is nothing more to be removed"Cada um que passa na nossa vida, passa sozinho, pois cada pessoa é única e nenhuma substitui outra. Cada um que passa na nossa vida, passa sozinho, mas não vai só nem nos deixa sós. Leva um pouco de nós mesmos, deixa um pouco de si mesmo. Há os que levam muito, mas há os que não levam nada. Essa é a maior responsabilidade da nossa vida, e a prova de que duas almas não se encontram ao acaso." - Every one that goes in our life passes alone, because each person is unique and no other substitutes. Every one that goes in our life passes alone, but will just not leave us alone. It takes a bit of ourselves, leaves a bit of himself. There are those who take a lot, but there are those who do not take anything. This is the greatest responsibility of our life, and the proof that two souls do not meet by chance.

-We need more love, to supersede hatred, -We need more strength, to resist our weaknesses, -We need more inspiration, to lighten up our innermind. -We need more learning, to erase our ignorance, -We need more wisdom, to live longer and happier, -We need more truths, to suppress deceptions, -We need more health, to enjoy our wealth, -We need more peace, to stay in harmony with our brethren -We need more smiles, to brighten up our day, -We need more hero's, and not zero's, -We need more change of ourselves, to change the lives of others, -We need more understanding, to tackle our misunderstanding, -We need more sympathy, not apathy, -We need more forgiveness, not vengeance, -We need more humility to be lifted up, -We need more patience and not undue eagerness, -We need more focus, to avoid distraction, -We need more optimism, not pessimism -We need more justice, not injustice, -We need more facts, not fiction,-We need more education, to curb illiteracy, -We need more skills, not incompetence, -We need more challenges, to make attempts, -We need more talents, to create the extraordinary, -We need more helping hands, not stingy folks, -We need more efforts, not laziness, -We need more jokes, to forget our worries, -We need more spirituality, not mean religion, -We need more freedom, not enslavement, -We need more peacemakers, not revolutionaries...with these, we create an heaven on earth.

Remember always...friends.............Dislike:-----There are some people who do not want to see your success ...There are some people who will envy you ...There are some people who will make you a fool ...There are some people who will not like u anytime...There are some people who want to make you fall down...Like:----There are some people, who want to see your success ...There are some people ,who want your good . ..There are some people , who like you very much...There are some people who will try to help you all the time ...There are some people who will miss you ...Dislike:------কিছু মানুষ আছে,যারা আপনার সাফল্য দেখতে চায় না ।কিছু মানুষ আছে,যারা আপনাকে হিংসা করবে।কিছু মানুষ আছে,যারা আপনাকে বোকা বানাবে ।কিছু মানুষ আছে,যারা আপনাকে কখনই পছন্দ করবে না ।কিছু মানুষ আছে,যারা আপনাকে পিছন থেকে ফেলে দেয়ার চেস্টা করবে।Like:------কিছু মানুষ আছে,যারা আপনার সাফল্য দেখতে চায়।কিছু মানুষ আছে,যারা আপনার ভাল চায় ।কিছু মানুষ আছে,যারা আপনাকে খুব পছন্দ করে ।কিছু মানুষ আছে,যারা আপনাকে সব সময় সাহায্য করার চেস্টা করবে ।কিছু মানুষ আছে,যারা আপনাকে মিস করবে। আসুন আমরা বেছে নিই Like .এবং আমাদের মন থেকে দূর করি Dislikes..

სამყაროში ხომ ყველაფერი ღიაა, ღიაა ბატონებო. ყველაფერი. მხოლოდ ჩვენ დაგვავიწყდა შესვლა ნდობით და აუჩქარებლად, შევარდნა კი არა, შესვლა. მთელი ცხოვრების მანძილზე, მთელი ცხოვრებით, მაგრამ ეს სხვა საქმეა. დიახ სხვა საქმე. მე კი მოგახსენებთ,რომ ღიაა ბალახი,ქვა და ცა,ბატონებო. ჩვენ კი რატომ გვიკეტავენ ყველაფერს უჯრებივით? ჩვენ რატომ გვკეტავენ ბოლო უჯრაში, რომელსაც ჩვენი სახელი და გვარი აწერია გარედან.დიახ,გარედან და უკვე ჩვენც არაფერს გვეუბნება! ბოლოს სიზმრებზეც მოგვარგებენ ხოლმე გასაღებს და ჩხიკ! ჩვენ სიზმრებსაც დაბალი ჭერი აქვთ. სარდაფი! რა მაწუხებს? ფოკუსნიკები მომრავლდნენ,ბატონებო,მაოცრები, ტურტლიანი ჟონგლიორები, თავიანთი საქმის ვირტუოზები. რა გასაოცრად ასრულებენ თავიანთ ნომერს! ჩხიკ! ჩხიკ! არ გესმით?არ გაგიგონიათ?მათი ხელობა ჩვენი დახუფვაა. ჰერმეტიულად გვხუფავენ როგორც კონსერვებს, რომ ვერასდროს მცენარეებს ვერ დავემსგავსოთ: ვერ გავღვივდეთ, ვერ ამოვიდეთ, ვერ გავიშალოთ...და ისე ვკვდებით,რომ ვერ ვიშლებით..როდისღაა ჩვენი ყვავილობა,ძვირფასები, ბატონებო, ქალბატონებო..ჩვენ დახუფული კოლოფები ვართ ანუ ქილები. აბა სცადეთ და აიძვრეთ მეტალის ხუფი...ვისგან ამოსკდება ლაღი სიმღერა?ვხრიალებთ,ვყმუით,ვლუღლუღებთ,განა ოდესმე მართლა გვიმღერია?...

დაუჯერებელთ, ამინდებსა და წელიწადის დროებზე დამოკიდებულთ, მშიერ–მწყურვალთ უმიზნოდ და მარტოდ–მარტო უწევთ ხეტიალი. ბავშვურად მიამიტ, მაგრამ მამაც მოგზაურებს ხიფათით აღსავსე, გაჭირვებული და ძნელი გზა ელით. ისინი ადამის ძენი არიან სამოთხიდან გამოდევნილნი და უცოდველ ნადირთა ძმები. მუდამ ციდან ელოდებიან ყველაფერს: მზეს,წვიმას, ნისლს, თოვლს, სითბოსა თუ სიცივეს, ჭირსა თუ ლხინს. მათთვის დრო არ არსებობს, არც ისტორია, არც რას მიესწრაფვიან, განვითარებასა და წინსვლას კერპად არ შერაცხენ, ქონების პატრონიან ადამიანებისგან განსხვავებით. მოხეტიალე კაცი, როგორიც არ უნდა იყოს: დახვეწილი, თუ უბრალო ხელოვანი, ჭკუასუსტი, გაბედული თუ მხდალი, გულით მაინც ბავშვია, თითქოს იგი სამყაროს შექმნის პირველ დღეს დაესწრო, მსოფლიო ისტორიის დაწყების კვირაძალს, მოხეტიალე კაცის ცხოვრება თავისი გაჭირვებითა და მარტივი სურვილებით შემოისაზღვრება. ან ჭკვიანია, ან სულელი. ვინც საკუთარ თავს კარგად იცნობს, არ გაუჭირდება იმის მიხვედრა, რა მყიფეა, რა წარმავალია ყველანაირი ცხოვრება, რა ვაივაგლახით და შიშის ფასად ინარჩუნებს ყველა სულდგმული ამ ცივ სამყაროში თბილ სისხლს, სხვა გზა არ აქვს, კუჭის მოთხოვნასაც უნდა ათხოვოს ყური მთელი ბავშვურობითა და სიხარბით – იგი მუდამ უპირისპირდება მდიდარსა და ადგილობრივ მკვიდრს. დაუნდობლად მტრობს, სძულს და ეშინია იმ ადამიანების, რადგან არ უნდა ცხოვრების წარმავლობის, ცხოვრების მუდმივი ჭკნობის, დედამიწაზე გამეფებულ დაუნდობელსა და ცივ სიკვდილზე ფიქრი.